Ik ga een knuppel in het hoenderhok gooien. Een boute uitspraak maken. Lijstjes zorgen er voor dat je dat wat er op staat vergeet. Dus de dingen die je níet wil vergeten moet je niet opschrijven. En dat wat je wilt vergeten moet je juist wel opschrijven.
Nogal tegendraads. Klopt. Maar ik heb er bewijs voor. In theorie en sinds een paar maanden in de praktijk.
Ons hoofd doet er alles aan om risico's te vermijden, fouten te voorkomen en zo goed mogelijk uit te voeren wat ons te doen staat. Zonder kleerscheuren zo goed mogelijk presteren. Lijstjes maken voelt daarom vaak als een opluchting. Ruimte in je hoofd. Want nadat je alles op hebt geschreven wat je niet wilt vergeten of echt moet gaan doen, haalt je hoofd opgelucht adem. Het staat opgeschreven, dus hoeven we er niet steeds meer over na te denken.
Top zou je denken. Maar het tegengestelde is waar. Want doordat het staat opgeschreven is er ruimte voor alle andere zaken die voorbij komen. Onverwachte klusjes, vragen van een collega, verwachtingen van je omgeving, etcetera. En omdat je rust en ruimte in je hoofd hebt ga je ermee aan de slag. Je bent je er wel bewust van dat er nog een lijstje ligt, dat zit en zeurt soms nog wel in je hoofd, maar je begint er niet aan. Of in ieder geval later. Je laat je afleiden door de praktijk.
Top zou je denken. Maar het tegengestelde is waar. Want doordat het staat opgeschreven is er ruimte voor alle andere zaken die voorbij komen. Onverwachte klusjes, vragen van een collega, verwachtingen van je omgeving, etcetera. En omdat je rust en ruimte in je hoofd hebt ga je ermee aan de slag. Je bent je er wel bewust van dat er nog een lijstje ligt, dat zit en zeurt soms nog wel in je hoofd, maar je begint er niet aan. Of in ieder geval later. Je laat je afleiden door de praktijk.
Andersom geldt precies hetzelfde. Gedachtes die je niet wil denken (ik kan het niet, waarom doet Klaas zo onaardig, zou ik wel een goede beoordeling krijgen dit jaar, etc) probeer je weg te stoppen. Te negeren. Waardoor ze steeds door je hoofd blijven schieten. Je schudt geïrriteerd je hoofd. Snel aan het werk. Iets anders om handen. En je stopt ze weer weg. Want je vindt het onzin dat je daar zo veel aan denkt. Zou je ze niet wegstoppen maar opschrijven, dan ben je ze pas echt kwijt kwijt. Kan je hoofd ze gerust loslaten omdat ze niet verloren gaan. En er is weer ruimte om aan de dingen te denken waar je wel mee bezig wilt zijn.
Schrijf dus de to do's die je niet wilt vergeten niet op. Dan blijft je hoofd er steeds aan denken. En ben je meer geneigd om er mee aan de slag te gaan, zodat ze uit je hoofd is. En de gedachtes waar je vanaf wilt schrijf je op. Zodat je ze los kan laten en door kan gaan met dat wat er toe doet.
Probeer het eens met een of twee en kijk of het ook voor jou werkt. Ik doe niet anders meer.
Probeer het eens met een of twee en kijk of het ook voor jou werkt. Ik doe niet anders meer.